Homo Abyssus is een van de belangrijkste werken van de katholieke filosofie in de twintigste eeuw. In deze speculatieve toe-eigening van Thomas geeft Ferdinand Ulrich een visie op het zijn als een beeld van goddelijke goedheid, waarbij hij nog onontdekte schatten uit de teksten van Thomas haalt door een fundamentele betrokkenheid bij de moderne filosofie, vooral Hegel en Heidegger. Een van de meest unieke kenmerken van dit visioen is, zoals Hans Urs von Balthasar opmerkte, het staat oog in oog met de diepste mysteries van de christelijke openbaring en opent ze, zonder ooit de strikt filosofische sfeer te verlaten. In dit opzicht overwint het het noodlottige dualisme tussen filosofie en theologie misschien met meer succes dan enige eerdere poging. Het eerste deel van het boek biedt een fundamentele metafysica, waarbij in detail de basisstructuur van het zijn wordt uiteengezet in het licht van de schepping ex nihilo, geïnterpreteerd als een daad van radicale vrijgevigheid. Deze discussie biedt nieuwe inzichten in traditionele thema's zoals het echte onderscheid tussen essentie en bestaan, participatie, causaliteit en de analogie van zijn; en het onderzoekt vanuit hetzelfde perspectief radicale vrijgevigheidsthema's die meer geassocieerd worden met moderne filosofie, zoals de relatie tussen zijn en niets, het ontologische verschil, en zijn en tijd. Het tweede deel van het boek is een speculatieve antropologie, die voorstelt om de constitutie van de mens te doordenken als een soort dynamisch voorbeeld van de betekenis van het zijn: de mens toont niet alleen de betekenis van het zijn, maar voert die ook uit in zijn relatie tot zichzelf, tot de wereld en tot God. Naast het eerste grote werk van Ulrich dat in het Engels verschijnt, bevat deze vertaling een uitgebreide inleiding door Martin Bieler en een handig lexicon om de ongebruikelijke woordenschat van het boek te verduidelijken.